Zo lig je ineens in het UMCG met een klaplong na een week vakantie op Schiermonnikoog. We zouden zaterdag weer terug naar huis, maar hebben noodgedwongen een dag eerder terug moeten gaan.
Donderdagochtend bij het ontbijt kreeg ik ineens last van mijn rug. Althans ik dacht dat het mijn rug was. Daarom er niet veel aandacht aan besteed en nog een stukje gaan lopen met de hond en ’s middags aan het fietsen gegaan. Dat fietsen viel wel zwaar. Vooral het geploeter door de stukken waar nog sneeuw lag. Tijdens die stukken zat ik te hijgen als een paard. Ook bij het op- en afrennen van een hoge duin duurde het langer dan normaal voor ik weer op adem kwam. Die avond gaf m’n vader het advies de dokter maar eens te bellen. Misschien was het bronchitis. Ik dacht dat het niet nodig zou zijn, maar toch besloten even langs de huisarts te gaan op Schiermonnikoog.
Na onderzoek hoorde ze rechts geen ademhaling. Links was prima. Ze wilde graag dat ik de eerstvolgende boot naar de wal zou nemen en foto’s liet maken in het ziekenhuis. Daarop gelijk halsoverkop onze spillen ingepakt en met de boot van half 5 vertrokken. Daarna gelijk door naar het UMCG waar ik ook mocht blijven.